معنی حسین ازهری - جستجوی لغت در جدول جو

حسین ازهری

لغت نامه دهخدا

(حُ سِ ءِ)

دهی است از دهستان چخاپور بخش خورموج شهرستان بوشهر. واقع در چهارده هزارگزی جنوب خاوری خورموج، جنوب کوه خاک و کنار راه فرعی خورموج به دیر، ناحیه ای است واقع در جلگه. گرمسیر و مالاریایی. دارای 217 تن سکنه میباشد. فارسی زبانند. از چاه مشروب میشود. محصولات آنجا غلات، خرما. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

حسین اشعری

(حُ سَ نِ اَ عَ)

ملقب به عین لملک وزیر ناصرالدین قباچه که نورالدین محمد عوفی کتاب ’لباب الالباب’ را به نام او نوشته است. رجوع به عین الملک شود

لغت نامه دهخدا

حسین اسیری

(حُ سَ نِ اَ)

اصفهانی فرزند صاحب جمع زرگر خانه نادرشاه بود و شعر میگفت. کتابی مانند بوستان ساخته است. (ذریعه ج 9 ص 75)

لغت نامه دهخدا

حسین جزری

(حُ سَ نِ جَ زَ)

ابن احمد جزری حلبی شاعر از حلب به روم رفت و بازگشت و در حماه در 1032 هجری قمری درگذشت. دیوان شعر دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 321)
ابن احمد بن عبدالله شافعی. درگذشتۀ 444 هجری قمری دیوان شعر و مصباح الزمان دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 309 و 310 از صفوهالادباء)

لغت نامه دهخدا

حسین فهری

(حُ سَ نِ فِ)

ابن عبدالعزیزبلنسی فهری خطیب حمص و مکنی به ابوعلی بود. او راست: شرح ’الجمل’ زجاجی و جز آن. (کشف الظنون). وی به سال 679 هجری قمری درگذشت. رجوع به ابوعلی حسینی شود

لغت نامه دهخدا

حسین ازدی

(حُ سَ نِ اَ)

ابن علی بن ظافر ازدی مصری صفی الدین ادیب. درگذشتۀ 657 هجری قمری 1259/ میلادی او راست: ’الفریده’. (معجم المؤلفین ازایضاح المکنون ج 2 ص 189) (هدیه العارفین ج 1 ص 313)

لغت نامه دهخدا

معنی حسین ازهری - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما